 J'ai reçu ce matin les meilleures vœux de la part d'auteur-journaliste crétois M.PSILAKIS Nikos et je vous les fais part.
M. Psilakis Nikos
Vous pouvez lire son article de presse en cliquant ici
Vous pouvez visiter la catégorie ÉDITIONS en cliquant ici
Livres : Les Herbes et plantes aromatiques dans la cuisine
La Cuisine Crétoise - Un régime miracle, le plus sain de la Méditerranée
L'huile d'olive - Le secret de la bonne santé
Traduction par Google traduction
2015 ... Comme elaia KATAKARPOS!
VOEUX par Nikos, Marie et Efi Psilaki
Grec du Nouvel An ....
Il ya eu de nombreuses décennies depuis les ménages grecs accrochés dans un rameau d'olivier toute la bonté de leurs terres, tous les fruits récolté par l’homme: noix, figues, noisettes, pommes, figues sèches, pains sucrés, xerotigana mielleuse ... orné l'olive, le déposant sur la table de fête riche, accroché sur les portes et les murs ou cloué à la dodecameric pain cérémonie. La vraie richesse, symbolisant l'autonomie de la maison et a déménagé dans la façon la plus simple et la plus sobre les vraies valeurs de la vie, les valeurs de la culture traditionnelle grecque.
Arbre de l'immortalité, l'olivier qui ne meurt jamais, réalisons une manière proportionnée les forces secrètes qui rendent les brindilles sèches n 'régénérées, leurs troncs vieillissement n' nouvelles pousses. Il est des symboles simples et austères de gens qui savent n 'tire son inspiration de t' symboles indestructibles, sachant n 'tire sa force de la nature et de sa terre.
On lisant les pages du passé, partout des olives, des fruits, des brindilles, des céréales, des arbres et des arbres sacrés consubstantiels à la puissance inépuisable de siècles de divinité. Voyages penser dans les siècles passés, se arrête au mont des Oliviers, la prière du Christ, l'olivier, il dit une belle tradition crétoise offert bois pour se chauffer l'Enfant divin dans la grotte de Bethléem froide.
Mais Voyage dans le temps ne se arrête pas ...
Une fois que les Minoens attendu Grande Déesse de la nature pour regarder à travers les branches de leur arbre sacré, la mendicité et la cause.
Une fois les enfants Athènes orné leur propre branche d'olivier accroché et ces fruits et de pains, des cheveux de mouton, de petits récipients avec de l'huile d'olive et les rues perieferan. Processions sacrés, rituels et symboles destinés à aider à la végétation et la fertilité de la terre. Ce était la Iresioni grecque. "Hung tous les fruits de la saison," dit examinateur Aristophane, "et après ils ont mis devant les portes des maisons, selon l'ancien oracle." Et Plutarque sauvé alarme, chants des anciens. Et ils le souhaitaient, comme nous le souhaitons dans les jours de grandes fêtes, à la recherche de leur propre bonne année, chanté, ont fait ce qu'ils pouvaient pour eux de faire tout ce que le sein de la terre ne tarie jamais:
"Le Iresioni apporte figues
et de beaux pains
et le miel dans le cotyle
et l'huile ... "
Pas besoin de chercher pour le cordon ombilical qui relie secrète saisons. La culture a abouti à la sainteté sur les branches de la terre et d'oliviers ornées de goodies et les salutations résisté parce résisté aux idéaux et valeurs.
Nous avons décoré cette année katakarpis un rameau d'olivier et pesait sur toutes les bénédictions et toutes les attentes de l'époque il se lève.
Le Psilaki de famille, Nikos, Maria et Effie, vous envoyer tous les désirs peuvent soulever le symbole indestructible d'une civilisation fondée sur le caractère sacré de la terre, les vraies valeurs de la vie!
Heureux comme katakarpi d'olive 2015.
Riche comme katastolisti Iresioni.
Evergreen que l'arbre sacré régénérer éternellement de la tradition grecque.
Nick, Mary Effie Psilaki
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΙΡΕΣΙΩΝΗ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΟΛΙΣΤΑ ΚΛΑΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ
2015... ΩΣ ΕΛΑΙΑ ΚΑΤΑΚΑΡΠΟΣ!
ΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ, ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΦΗ ΨΙΛΑΚΗ
Ελληνική πρωτοχρονιά....
Δεν έχουν περάσει πολλές δεκαετίες από τότε που τα ελληνικά νοικοκυριά κρεμούσαν σ' ένα κλαδί ελιάς όλα τα καλούδια της γης τους, όλους τους καρπούς του ανθρώπινου μόχτου: καρύδια, σύκα, φουντούκια, μήλα, ξεραμένα σύκα, ψωμάκια γλυκά, μελωμένα ξεροτήγανα... Στόλιζαν την ελιά, την απόθεταν πάνω στο πλούσιο γιορτινό τραπέζι, την κρεμούσαν σε πόρτες και τοίχους ή την κάρφωναν στα τελετουργικά ψωμιά του Δωδεκάμερου. Πλούτος αληθινός που συμβόλιζε την αυτάρκεια του οίκου και μετέφερε με τον πιο απλό και τον πιο απέριττο τρόπο τις αληθινές αξίες της ζωής, τις αξίες του ελληνικού παραδοσιακού πολιτισμού.
Δέντρο της αθανασίας η ελιά, δέντρο που δεν πεθαίνει ποτέ, μεταφέρει με τρόπο αναλογικό τις μυστικές δυνάμεις που κάνουν τα ξεραμένα κλαδιά ν' αναγεννιούνται, τους γερασμένους κορμούς ν' αναβλαστάνουν. Είναι τα απλά κι απέριττα σύμβολα ενός λαού που ξέρει ν' αντλεί την έμπνευσή του από τ' ακατάλυτα σύμβολα, που ξέρει ν' αντλεί δυνάμεις από τη φύση κι από τη γη του.
Ξεφυλλίζομε τις σελίδες του χρόνου, παντού ελιές, καρποί, κλαδιά, σιτάρια, δέντρα ιερά και δέντρα ταυτισμένα με την αστείρευτη δύναμη της προαιώνιας θεότητας. Ταξιδεύει η σκέψη στους αιώνες που πέρασαν, σταματά στο Όρος των Ελαιών, στην προσευχή του Θεανθρώπου, στην ελιά που, όπως λέει μια όμορφη κρητική παράδοση, πρόσφερε τα ξύλα της για να ζεστάνει το Θείον Βρέφος στην κρύα σπηλιά της Βηθλεέμ.
Μα το ταξίδι στο χρόνο δεν τελειώνει...
Κάποτε οι Μινωίτες περίμεναν τη Μεγάλη Θεά της Φύσης να φανεί μέσα από τα κλαδιά του δικού τους ιερού δέντρου, την παρακαλούσαν και την προκαλούσαν.
Κάποτε τα παιδιά της Αθήνας στόλιζαν το δικό τους κλαδί ελιάς, κρεμούσαν κι εκείνα καρπούς και ψωμιά, μαλλιά προβάτου, μικρά δοχεία με ελαιόλαδο και τα περιέφεραν στους δρόμους. Ιερές πομπές, τελετουργίες και σύμβολα που αποσκοπούσαν στην υποβοήθηση της βλάστησης και στην ευφορία της γης. Ήταν η ελληνική Ειρεσιώνη. «Κρεμούσαν όλους τους καρπούς της εποχής», εξηγεί ο Σχολιαστής του Αριστοφάνη, «και μετά την έβαζαν μπροστά στις πόρτες των σπιτιών, σύμφωνα με τον αρχαίο χρησμό». Κι ο Πλούταρχος διέσωσε τον αγερμό, τα κάλαντα των αρχαίων. Εύχονταν κι εκείνοι, όπως ευχόμαστε κι εμείς κατά τις ημέρες των μεγάλων εορτών, επιζητούσαν τη δική τους καλοχρονιά, τραγουδούσαν, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να κάμουν τη μήτρα της γης να μη στερέψει ποτέ:
«Η Ειρεσιώνη φέρνει σύκα
και όμορφα ψωμιά
και μέλι στις κοτύλες
και λάδι...»
Δεν χρειάζεται να αναζητήσει κανείς τον μυστικό ομφάλιο λώρο που συνδέει τις εποχές. Ο πολιτισμός που απέδωσε ιερότητα στη γη και στόλισε κλάδους ελαίας με καλούδια κι ευχές άντεξε στο χρόνο επειδή άντεξαν τα ιδανικά και οι αξίες του.
Στολίσαμε φέτος ένα κλαδί κατάκαρπης ελιάς και κρεμάσαμε πάνω όλες τις ευχές κι όλες τις προσδοκίες από τον χρόνο που ανατέλλει.
Η οικογένεια Ψιλάκη, ο Νίκος, η Μαρία και η Έφη, σας στέλνουν όλες τις ευχές που μπορούν να σηκώσουν τα ακατάλυτα σύμβολα ενός πολιτισμού που βασίστηκε στην ιερότητα της γης, στις αληθινές αξίες της ζωής!
Ευλογημένο σαν ελαία κατάκαρπη το 2015.
Πλούσιο σαν την καταστόλιστη Ειρεσιώνη.
Αειθαλές σαν το αιωνίως αναγεννώμενο ιερό δέντρο της ελληνικής παράδοσης.
Νίκος, Μαρία, Έφη Ψιλάκη
|
